Hikaye Fransız yazar EUGEN’den alınmıştır.
Küçük bir Fransız köyünde insanlar giderek gergedana dönüşmektedir. Önce alınlarında küçük bir şişlik başlar sonra deride renk tonu değişir alnı zamanla sertleşir ses kısıklığı anlaşılmaz bir hale gelir şişlik bir boynuza dönüşerek gelişim tamamlanır.
Sonunda gergedanların sayısı normal insanlardan çok olur.Böyle olunca da boynuzu olanlar normal,boynuzu olmayanlar ise anormal sayılır.
Boynuzun ilk işareti şu cümlelerdir”Ben bu dünyaya bir defa geldim.Bir daha mı geleceğim!Ne gerek var dürüstçe çalışmaya nasıl olsa parayı bir şekilde buluyorum.Çevremde tanınıyorum.Vicdanı,micdanı boşver.Kendine otosansür uygula.Ortalıkta dolaşan yalanlara,katıl sistemde yerini al.”
Siz eğer hala gergedan olamadıysanız acı çekiyorsunuz.
Aslını sorarsan ülkede acı çekenler henüz gergedan olamayanlardır.Hem de ne acı.Tıpkı”KÖRLER ÜLKESİNDE GÖREREK YAŞAYANLARIN ACISI.”gibidir.
Gergedanlar bunların hiçbirine aldırmıyor.Sözüm ona başarılı insan(!) olmanın keyfini sürüyorlar.
İyi de her şeyin bir bedeli vardır.Bu bedel insanın öldükten sonra bile ödeyemeyeceği;alnında taşıdığı bencillik boynuzudur.