Hayat Çok Kısa

Oysa öyle olmamalı;
Kral sofrasındaymış gibi oturmalıyız tüm yemeklerimize,acele etmeden, tadına vararak, araya dost konuşmaları katarak, bazen bir müziğe kapılarak…
Hızla okumamalı gazete yapraklarını, hemen ne olmuş, ne bitmiş yutup, bitirilmemeli. Şöyle misler kokulu bir kahve hazırlanmalı önce, sonra gazeteyi katlayarak, kahvemizin kokusunu içimize çekerek, ara sıra camdan dışarı bir seyir atarak, sonra yine okumaya devam ederek…
Başımız önde yürümemeli caddeden yukarı, yeni açılan mekânları keşfetmeli, el ele tutuşup sarılan iki sevgilide anılar hafif bir tebessümle tazelenmeli, bazen hiç tanımadığımız birini gülümseyerek merhaba demeli…
Amaçsızca yürümeli şehrin tehna sokaklarında, sükûnetle, bir yere yetişme telaşını duymadan. İnsanların yüzlerine bakmalı. Her simanın anlattığı hikâyenin tadına varmalı…
Bir sanat faaliyetine gitmek için fırsat yaratmalı. Bir sergiye gidip bir resmin önünde dakikalarca dalıp gitmeli bazen bambaşka âlemlere ve hayallere
Bir kedi gibi güneşte gerinmeli ve an iliklerimize kadar ısınırken, hiçbir şey düşünmemenin ve hiçbir şeyi umursamamanın tadına varmalı.
Farkına vararak yaşamalı hayatı. Örneğin kaçımız bir “ölmeden önce yapmam gerekenler” listesi hazırladı veya böyle bir liste hazırlamak kaçımızın aklından geçti? İsteklerimiz hep aklımızda orada burada uçuşup duruyor ve artık onları yerçekimsiz ortamdan kurtarıp bir listeye sokma ve somutlaştırma zamanı gelmiştir bence. Böylece görsellikle desteklenen listemize sık sık yaptığımız ziyaretler hayatımıza bir geniş görüşlülük, anlam, heyecan ve isteklendirme katacaktır şüphesiz.
Mesela listenize eğer “mavi tur ” diye bir madde eklemişseniz, hiçbir şey buna ulaşmaktaki mutluluğu veremez artık size. Her gerçekleştirdiğiniz maddenin yanına işaret koymakla artık siz de, gittikçe sıradanlaşmaya başlayan toplumsal hayattan koşarak uzaklaşır. Yepyeni bir hayat bağı kurmuş olursunuz yaşamınıza…
. Ben yüreğimi cesaret, enerji ve yepyeni hayallerle dolduruyorum. Top sizde..