Tomurcuk
Kararlar alırız, hayatımızı düzene koyacak maddeler sıralarız ve emin adımlarla ilerlerken tüm kararları alt üst edecek bir yıkım yaşar tekrar ayağa kalkmaya çalışırız. ve tüm bunları yaparken beynimi
Hep son önemlidir ya... Tüm çabaları emen sonların gücüne bir kaç sitem mırıldanır insan. Aslında yok sayıldığından değil der, hafızalar zayıf, kalpler kırılmaya meyilli. Aslında en güçlü şeyler en zayıf görünüme sahip değil mi? Bir çiçeğin naifliği taşın ağırlığını gölgede bırakıyorsa sona varan her yaşanmışlığın birikimleri, ince ince dalların ucunda tomurcuklanan renklerde açmıyor mu?