Bir süre daha bekledi mevsim, gidişine hazır olmayanların kendini hazırlamasına vedaya.Vedaların soğuk havasına karşı, sımsıkı giyinen ruhların bekleyişine el salladı
takvimlerden süzülen bir mevsim, ve bir mevsim daha yaşandı ömürden,yavaş gibi geçen zaman,sinsice tükenirken ömürden..Hissettiğimiz, yüreğimizde iz kalan anılar oldu.İz bırakacak kadar derin yaşanan hatıraların şimdi ;uzunca izlenme vakti.Mevsim yaşanan ömürden bölümler seyretme vakti.Hızla geçen ömre tutunacak zamanların mimarı,hüznün kalıcı yanı,sonbahara serenat yapmak biraz keder,biraz yaşanmışlıkla...Söz gelimi hüzün dedik sonbahara,biraz kabuk bağlamış yaraların kanama vakti,sararmış yaprakların parçalanma,dalların en zarif hallerden derin uykulara sığınma vakti.Kopacak yerlerinden, yeniden dirilecek mevsimlere yeşermeye gün sayan dalların uyuma vakti.Şimdi toprağın rengi sinecek her yere.Toprak kadar sessiz ve vakur tonlar asilce giyinecek yaşamın dinginliğini.Son kez diye düşünürken ilklere uyanacak ömürden yapraklar.Yaşanmışlığın hüznünü güzellikle takınacak doğa gerdanına.Mevsim sonbahar,mevsim hüznün renklerini eline yüzüne çocuk telaşla bulaştırma vakti..Biraz hüzün gerek yaşama,ruhundaki fazlalıkların törpülenmesi için.Biraz yaprak dökmek gerek,toprağın mütevazi yüzüne renklerin düşmesi için.
Hayat,neşeleri kaldıracak gönle sahip olmak için hüzünleri taşımak zorunda bırakır.Hüzünleri taşıyan bir yüreğin yüceliği,mutlulukla birleşince tacını takınır başına.Yürek asilce yaşar ömrüne kaderden yazılanları.Kadere biçilen payı kendine düşen çabayla taçlandırma merasimi yaşatır insan kendine.Kader bazen bu hüznü,mevsimlerden çalar,mevsimlerden esinlenir..Esin kaynağı yaşamın kendisinden olur bazen.Kadere nazire yaparcasına yaşamaktır,kendine özgü yaşamak,kendine ait mevsimler yaşatmak.Kendine nasıl bakarsan öyle sunar yaşam sana elindekileri.ve bazen yaşam nefes almak ister,tazelenmek.Kendini canlı tutabilmenin şartlarını yenileyebilmek.Güçlü ve canlı görünmenin ceremesini tutabilmek.Sonbaharlar devirir işte o zaman zamandan,kışlara bırakır kendini ardından.Uzunca bir müddet yaşamak için yaşamdan çalar insan.
Yaşamdan öğrenir yaşamayı.Bu yüzden hüzün yaşama ait bir parça,yaşamdan bir kesit.Yüzümüzde biriken duygulardan bir kesit.Sonbaharı yaşamak gerek,dinlemek kendini.İçinde dökülen yaprakların ince çıtırtılarını işitip,hüznün bestesine kulak vermek.Güçle sarıldığımız benliğimize bir mola imkanı sunmak,ruhumuzu tüm çıplaklığı ile soğuk rüzgarlarla yaşama karşı yaşatmak.Korunaksız dalların kaplandığı yeşil örtülerin yokluğunda,ısınacak bir ruha bürünmek.Büyümek mevsimlerle adına sonbahar demek,yaşam demek ve sonra insan olmanın tüm acziyetini kabullenmiş bir ruhla selamlamak mevsimleri...
