Ne yazık ki paranın, maddenin, menfaatlerin önemli olduğu bir dünyada yaşıyoruz. Ömrümüzün sona erdiği güne kadar da yaşamaya devam edeceğiz.
Yaradan, her şeyi öyle güzel öyle mükemmel yaratmış ki; bizler, gücümüzün yetmeyeceğini bile bile bu mükemmelliği yaptıklarımızla bozmaya çalışıyoruz. Bu konuda da oldukça başarılı oluyoruz.Neyi paylaşamıyoruz sevdiklerimizi son yolculuğuna uğurlarken yanlarına? Hiçbir şey almadan gittiklerini görmediniz mi; öylece cansız yatıyordu bedenleri... Ağlayamadılar bile bizim gibi... Sizler, ağlayabildiğiniz için bile şanslıydınız. Şükredecek o kadar çok nedenimiz var ki, aldığımız her nefesin değerini bilelim. Ne demiş Mevlânâ:
«Bütün hayat, bir adım....»
Denemeyiz Ki
Yarın, yine güneş doğacak,
Yarın, yine yepyeni bir gün...
Seviniriz, oysa bilmeyiz ki
Ömrümüzden yine eksildi bir gün...
Oysa hep yarını düşünürüz;
Bilmeyiz ki bu gün başımıza ne geleceğini...
Geçmişlerle ömrümüzü çürütürüz;
Denemeyiz ki her şeyi sevmeyi...
Kıskançlık, kin, gurur ve öfke...
Ne kazandıracak ki bize?
İnsanlar, kötü söz etmese...
Herkes, herkesi sevse...
Zengin, fakirin halinden anlasa...
İnsanlar, bir birine yardımcı olsa...
Kimse, acı çekip ağlamasa...
Ama nerede böyle bir dünya!!!
