Ne ifade ediyor bu söz sizin için? Farklı olan birisi sıradan olabilir mi?
Bu iki kelime, birbirinin zıttı değil mi zaten?Ama düzeltelim, farklı olan birisi sıradan olmaz zaten. Farklı olduğunu dile getiren, “Ben farklıyım.” diyen birisi sıradan olabilir.
Biliyorum, şimdi hep bir ağızdan, “İnsanlar zaten birbirinden farklı olarak yaratılmıştır, herkes farklıdır.” diyebilirsiniz. Ben de bu konuda hem fikirim. Ancak farklı olduğunu söyleyen insanlar artık sıradan olmadı mı?
Daha açıklayıcı olmak için bu kavramları açalım biraz.
Farklı olmak: Diğer insanların olmadığı gibi olmak.
Sıradan olmak: Diğer insanların olduğu gibi olmak.
Yani, “Farklıyım diyerek sıradanlaşmak” dediğimiz bu olay, diğer insanların olmadığı gibi olduğumuzu söylediğimiz için diğer insanların olduğu gibi olmak, diğer insanların yaptığı bir şeyi yapmak.
Neden hepimiz farklı olma ve bunu dile getirme derdindeyiz? Neden sıradan olanları elimizle bir köşeye itip yeni bir şey inşa ederek bu denli marjinal oluyoruz?
Ve bu noktada, acı bir gerçek: Orijinal olacakken, marjinal oluyoruz.
Farklı olmak isterken işi abartıyoruz ve iş olması gerektiğinden farklı bir hal alıyor.
Yani şöyle söyleyeyim, birkaç yıl önce hatta bir yıl kadar kısa bir zaman önce yapılsa güleceğimiz şeyleri neden şimdi “farklı” olduğu için göğe çıkartıyor ve sıradanlığı bir kez daha eziyoruz?
Sanırım çok fazla soru dolan bir yazı oluyor ancak hepsinin cevabı aslında sorunun içinde saklı, ilk girişte saklı. Çünkü farklı olmak, insanlar tarafından parmakla gösterilmek istiyoruz. Ve genelde bu çabamız doğrultusunda uçlara kayıyor ve abartıyoruz ya da yolun ortasında tıkanıp “Ben farklıyım” diyecek bir şeyler buluyoruz.
Gençler, ben farklıyım diyerek sıradanlaşmadık mı artık?
Şu noktaya parmak basalım, çoğumuz sıradanız: Ya sıradan olduğumuz için ya da farklı olduğumuzu söylediğimiz için.
