Babalar günü geride kaldı ama bu güne yüklenen anlamı senenin geneline dağıtmalı diye düşündüm ve o güne özel mesajları ve düşünceleri rastgele bir güne taşıdım.

Anne ve babaların değerini kelimelere sığdıramadığı varlığını içimden geldiği bir güne aksetmeli dedim.Elbette o güne sığmaz ama hatırlamak için bir vesile diyenleri de duyuyorum,elbette vesile ama anne ve babaların hakkını her gün ödemeye kalkışsak acaba gücümüz yeter mi bu karşılıksız sevgiye..

Bu nedenle her gün sevgimizi göstermek için anne ve baba gününü kendimize ilan etmeli.Süslü paketler ile sunduğumuz dolu dolu sevgiler,evlat olabilme çabasını gösterdiğimiz bol saygı alışverişi.Saygının ve sevginin tüm alışverişleri gölgede bırakan hazzı.Süslü paketlerden kastımız bol gülücük,huzur ve emeklerinin karşılığında evlat olabilmenin gerektirdiği vazifeleri bilmek.Bu eşsiz göreve,bu karşılıksız sevgiye ödenecek eş değerde bir davranış bulamasam da biliyorum ki anne babalar için bizim küçücük mutluluklarımız dahi en büyük hediye.Ne olursa olsun hep evlatlarının mutluluğundan beslenen bencillikten uzak tek sevgi;anne ve babanın evlada beslediği sevgi..

Hayata hazırlamak için maddi ve manevi tüm varlıklarını evlatlarına sunan ve ne koşulda olursa olsun yanlarında olan,kırgınlığını da kızgınlığını da sevgisi ile barındıramayan eşsiz varlıklar.Sevginin adı geçtiği zaman kalbe huzur veren telaffuzunu en çok anne ve babanın evladına duyduğu sevgide hissederim.Nasıl şahane bir emek nasıl vazgeçilmez bir sevgi lütfetmiştir Allah anne ve babanın kalbine.Hayır duaları hayırsızlıklarda bile tekrarlayan yegane varlıkların.Dünyaya geldiğimiz andan itibaren kanatlarını bize açan,gece,gündüz yorgunluk,stres demeden daha güçlü bağlar ile koşulsuz sevgiyi kalplerimizle tanıştıran değerlilerimiz.

Kıymetini bilmeliyiz sevginin en kıymetlisinin.Yeri doldurulamayacak bir boşluk olur bu sevginin yoksunluğu.Anne ve babalarımızın özel ve değerli yerini kalbimizde anlatmaya kalksak eminim ki çok noksan kalacaktır cümleler,hele bir anne baba ol derler anlarsın,bu cümle hepimize tanıdıktır,galiba noksan kalan aciz kalan anlatımı o duyguyu yaşadığımız zaman anlatabileceğiz.Uykusuz geceler,yorgun gündüzler ile tanışırlar bizimle.Minik bedenimizi,kocaman sevgi dolu kalpleri ile kucaklarken.Sevgi ile birleşen elleri artık minik bir avucun çevresinde tutunmaya başlar birbirlerine.Ne uykusuzluk ne hayatın zorlukları ne yorgunluk onların sevgisini azaltır of bile dedirtmez.Karşılıksız sevgidir işte en büyük aşklara gölge düşüren.Okul çağlarında bir daha çocuk olurlar bir daha okurlar sanki.Hayatları çocukların merkezinde şekillenmiştir.

En haylaz en yaramaz anlarda sabrın göstergesi olurlar.Hayatlarında onlar için sevginin ve mutluluğun resmi evlatlarıdır.Zaman geçer minik eller büyür okullardan mezun olur,başka bir eli tutmak için yuvadan uçar ama iki çift elin onu bırakmadığını asla bilir.Anne ve babanın bu eşsiz sevgisi evladın kalbinde kocaman yer eder.Nasıl bir haktır bu kıymetine teraziler,ölçüler yetmez.

Kıymetini bilmelidir anne ve babanın onların bizi nasıl yetiştirdiğini asla unutmadan aynı sevgi ve itina ile evlat olmanın güzelliklerini yaşatabilmeliyiz.Biz onların en kıymetlisi,onlar bizim en kıymetlimiz.Bu dünyada anne ve baba gibi yar olmaz bunu bilirim.365 gün onların günü bizim için.Her doğan güneş hüzünlere umut olduğu gibi sevgilerin de tazelenmesini ister.Sevgilerimize sahip çıkabildiğimiz günleri yaşamak dileğiyle...