Bir amacı olmalı insanın kendine inanması için.Sabah uyandığında kendine gülümseyen bir aynaya sahip olmak için.


Gözlerine mutluluk aşılayan bir amacın etrafında dönecek gücü veren,inancını daima taze tutan.Bir amacı olmalı insanın.Öyle dünyayı kurtaracak cinsten değil.Yüreğine ışık tutsa,içindeki seslere cevap bulabilse yeterli olacak kadar.Kendine verecek cevaplar bulduğunda,diğer tüm soruların önemini yitirdiği.Bir amacı olmalı insanın.Kimseyi mutlu edecek özel bir çabaya ihtiyaç duymayacak kadar.Öyle bir amaç ki kendi mutluluğundan beslenen mutluluk zincirinin başlangıcı olsun.Öyle dev projelere imza atmak gerekmez.Kendine baktığın kadar büyüyorsun başka gözlerde,yüreklerde yer açıyorsun.Kendi ruhunu tanıdıkça gözlemleyebiliyorsun kendinde saklı yetenekleri.Keşfe çıkmak için ruhunda kendine inanmak gerekiyor,her şeye rağmen kusurların mükemmelliğinde yaşamak.Hayatın sunduğu seni,olduğu gibi sevmek,sahip çıkmak ruhuna ve kalbine.İşte o zaman büyüyorsun hayatın karanlıklarında.Kalbin yaktığı ışık cılızda olsa yeterli oluyor yaşamak için.Rotan kendine inancın oluyor.Kendini sevdikçe,seni de hak ettiğin gibi sevmeyi öğreniyor insanlar.Bu yüzden bir amacı olmalı insanın.Öyle karışık,içinden çıkılmaz formüllere bulaşmaya gerek yok.Hayat çok detaylı düşünecek kadar uzun değil belki de.Belki de düşler kadar sonsuz zamanı yakalamak ruh da gizli.Belki de yaşam olduğun gibi yaşamak,olduğun gibi mutlu olabilmek.Olabildiğini denemek,denedikçe bağlanmak yaşama.Yine de hayat kendin olabilmek,olabildiğince kendine saygı duyacak kadar.Çevrendeki her faktöre izin verdiğin kadar var olacaklarını unutmamak.Yaşam belki de teneffüs ettiğin soluğu yudumlamak.Tüm düşünceleri kenara itip kendi mutluluğunun küçük mucizelerine sarılmak..Bu yüzden her şeye sahip olmak mutluluğun anahtarı olmuyor.Bu yüzden ruhunu tanımadan hırslara teslim olmak yıllardan çalıyor.Dur ve düşün kimim ben? Kendimde eksik bulup da insanlardan umduğum beklentiler ne?Kendime veremediğim noksanları,kimin anlamasını bekliyorum.Sonra sıyrıl düşüncelerin dipsiz kuyularından.Mutluluk kendini tanımaktan geçer.Hayatın bürüdüğü seni,eti,kemiği ruhunda bulduğun senle büyütmeni.Kendini olduğun gibi sevmeni.Sevdikçe keşfetmeni mutluluk anahtarlarının yerini.Yedekte hep bir çıkış yolu barındırmalı insan.Ölüme rağmen yaşıyorsak,kaybetmeyi bilmeli.İyiliği bilmeli içinde tüm amaçların doğum yeri olmalı hatta.Bir amacı olmalı insanın kendine yakışan değeri sunan.Öyle çok dosyalar yığmaya gerek yok kalbin önüne.Seni ne mutlu ediyorsa o en büyük erdemdir çünkü.Kendi huzurunu yerleştirdiğin zaman göz bebeklerine,kalp rotasını kaybetmez hiçbir zaman.Bir amacı olmalı insanın sevgiden güç bulduğu.Öncelikle unutmamalı olduğun gibi davranmanın güçlü ayak seslerini.Kendine ispatladığın her şey senin dünyan çünkü.Bir amacı olmalı insanın küçük şeylerden mutlu olmanın kadrini bilecek yüce bir kalple...